феноменализам

(грч. phainomenon) фил. субјективно идеалистички правец во филозофијата што го негира постоењето на објективната стварност и што ги смета единствено реални појавите на свеста, феномените, т. е. исклучителните, извонредните појави во природата или во дејностите на живите суштества

сфаќање според кое моќта на човекот за сознавање достига само до исклучителните појави (феномени), но не и до нивната суштина, до вистинската стварност.