стоицизам

(лат. stoicismus) 1. фил. правец во античката грчка и римска филозофија што стои меѓу материјализмот и идеализмот (основач во Грција е Зенон, а претставник во Рим Марко Аврелиј)

основи на учењето: човекот треба да ги спознае законитостите што владеат во општеството, да живее по углед на природата, ослободувајќи се од нагоните и страстите

бидејќи сите луѓе имаат разум, како божји деца, треба да живеат во една светска држава како едно човештво (поради што се проповеда чувањето на душевниот мир)

2. ладнокрвност и непоколебливост

3. фиг. спокојство и цврстина во тешките искушенија, издржливост и непоколебливост.