мана

(грч. manna) 1. небесен дар

храна во вид на слатка роса и зрна со која, според библиската легенда, Бог ги хранел Израелците во Синајската Пустина, на нивниот пат од Египет во Ветената земја (се смета дека тие зрна биле стврднат секрет од грмушката Tamarix mannifera што настанува со боцнувањето на некои инсекти во стеблото на грмушката)

2. фиг. а) благодат, нешто неочекувано што доаѓа во добар час; 6) вкусно јадење или пиење

3. бот назив за неколку вида лековити растенија и за нивниот сладок сок.

(тур. manana) грешка, недостаток.

(полин.) според религиозното сфаќање на полинезиските народи: таинствена сила во луѓето, животните и предметите што предизвикува исклучителни потфати

поимно единство на познатите и непознатите, сфатените и несфатените, протолкуваните и непротолкуваните сили што дејствуваат во природата и во општеството и чија активност луѓето ја чувствуваат секој миг.