историцизам

(грч. historia) 1. социолошко и филозофско учење што не ги гледа луѓето и настаните според нивната внатрешна вредност туку во историската средина, т. е. во односот спрема општествената средина од која произлегле

2. стремеж кон објаснување на уметничките дела со метод на чиста историчност, исклучувајќи го секое естетско набљудување како празно и опасно

3. сфаќање според кое историјата е способна, препуштена на сопствената моќ и без помош од филозофијата, да утврди извесни морални и религиски вистини.